ماه من ...
ماه من ...
ماه من ،غصه چرا
تو مرا داری و من
هر شب و روز
آرزویم همه خوشبختی توست
ماه من...
دل به غم دادن و از یأس ،سخن گفتن
کار آن هایی نیست که خدا را دارند ؛
ماه من غم و اندوه اگر هم، روزی مثل باران بارید
یا دل شیشه ایت  
از لب پنجره ی عشق
زمین خوردو شکست ؛
با نگاهت به خدا
چتری باز کن و با خود گو
که خدا هست،خدا هست،خدا
ماه من ؛غصه  اگر هست ،بگو تا باشد...
معنی خوشبختی... بودن اندوه ست...
ولی از یاد نبر ...
پشت هر کوه بلند
سبزه زاری ست ؛پر از یادخدا
که در آن باز کسی می خواند:
که خدا هست ،خدا هست ، خدا
ماه من ،غصه چرا ...
غم و اندوه چرا ؟
این همون شعریه که گفته بودم دوستم سروده.هلیا هاشمی(وحیده)

نوشته شده در سه شنبه 86/11/23ساعت 2:46 عصر توسط نجمه صیدمحمدخانی نظرات ( ) |