يا امام رضا يک زماني زئد به زود دلت برام مي گرفت مي دوني الان چند وقته دلت ديگر هوامو نداره ؟عيبي نداره من تنها به دنيا امدم تنها زندگي کردم و انشا الله تنها شهيد ميشم مي دونم از دستم گله مندي ولي فراموش نکن يک اجابت دعا و خواست ثواب به من بدهکاري مي يام در خونه ات و ميزنم مي دونم مهمان نوازي من و از پشت در مي شناسي ولي در رو با همه گناهام بهم مي گشايي دلم مي گه همين روزا دلت هوامو ميکنه مثل اقام در رو روم نمي بندي مهربوني مثل اقام بزرگي افسون تو شدم مي دونم باوفايي امام رضا اگر گريه کنم اگر ناله کنم اگر اقامو شفيع قرار بدم اجازه ورود بهم مي دي ؟ ميدونم شمس و الشموس امام مهربان امام رِئفي هستي من و به صحن مبارکت بيار من و بپذير من و خوشحال کن با زيارتت همه راز و نيازهامو با خدا بشنو و شفيع من باش که تو امام مهربوني و بخشندگي هستي و من گنهکار پررو ولي دل اشناي تو و نايب امام عصدي لبيک اللهم لبيک